94% van de deelnemers

Mind Over Matter

Uit: The Mayfair Magazine, By Amber Allinson, April 2014

Het Landmark Forum belooft je leven te veranderen in slechts drie dagen. Je gaat een toekomst tegemoet waarvan je nooit had kunnen dromen.

Ik ben nog nooit in een ruimte geweest die zo vol zat met mensen die stil zijn. 165 mensen om precies te zijn, zittend in nette rijen met de gezichten naar een podium in een onopvallend gebouw aan het einde van Euston Road in Londen. Er zijn overal tekenen van nervositeit te zien; mensen spelend met hun haren en friemelend aan knopen en jassen. We wachten allemaal op iemand die ons gaat vertellen wat er gaat gebeuren.

Landmark heeft het doel mensen te leren hoe het leven succesvol te leven en doet dat al sinds 1991. Een ontologische opleiding voor de moderne wereld. De website belooft om de levens van deelnemers te transformeren en hen toegang te bieden tot letterlijk alles wat zij voor hun toekomst zouden willen.

Landmark 'graduates' , ofwel afgestudeerden zijn, op een uitzondering na, vol met lof. Een vriend die succesvol is in de mode wereld verteld mij dat 'Landmark haar heeft gered'. Een ander waar ik veel bewondering voor heb heeft er ook alleen maar goede woorden voor over.

'Het is een beetje als een geheime handdruk tussen succesvolle mensen' zegt de vriend uit de mode wereld.

En daar zit ik dan. Onder fel TL-licht met een grote groep mensen van diverse leeftijden en in verschillende fases van hun leven, naar mijn mening allemaal zichtbaar op zoek naar antwoorden. Dit baart mij zorgen.

Wat als ze ons dwingen om te knuffelen?
Het is exact 9 uur s' ochtend. Jerry, onze coach, neemt plaats in zijn regisseurs stoel op het podium. Blaakt opvallend veel van zelfvertrouwen en oogt belachelijk ontspannen. Hij is grappig en lijkt te praten tegen een oude vriend in plaats van tegen een grote groep nerveuze vreemdelingen. We kunnen geen aantekeningen maken en hoeven ons geen enkele zorgen te maken volgens hem. 'Laat het maar aan mij over. Jullie komen er wel' verzekerd hij. Hij gebruikt de analogie van het poppen van popcorn. Sommige poppen eerder dan anderen, maar we poppen allemaal. Ik besluit onmiddellijk dat ik vastberaden ben om als een van de eerste goede leerlingen snel te poppen.

De drie opeenvolgende dagen zijn lang en intensief. 15 uur lang om precies te zijn. Met slechts twee korte pauzes en 1 langere voor het avondeten. Er is huiswerk tijdens elke pauze en huiswerk wanneer we naar huis gaan. Op tijd komen is essentieel.

Landmark beweert niet beïnvloed te zijn door filosofische gedachte goeden. Ik herken beslist een aantal invloeden uit het Boedisme, Freud en zelfs een plot van Citizen Kane (welke in zijn geheel wordt uitgesproken). Jerry is zo overtuigd van de mogelijkheden die Landmark biedt, dat hij zelfs spreekt over wereldvrede. Alsof dat niet bizar genoeg is, begin ik hem te geloven.

Echter, om met een schone lei te beginnen moeten we inzien wat er in ons verleden is gebeurt wat ons toen heeft tegengehouden en tijdens de drie dagen wordt ons verteld dat onze beslissingen gebaseerd zijn op zelfbehoud en het voorkomen van gezichtsverlies. Dat onze technieken om ergens mee om te gaan op zeer jonge leeftijd zijn gevormd en dat we meer bezig zijn met 'looking good' en 'being right' dan het effect dat dit heeft op ons leven. In de essentie, leren we dat ons verleden invloed heeft op onze toekomst en dat we dus vaak belanden in dezelfde situaties. Landmark belooft dat je je verleden achter kunt laten in het verleden.

Een zoete belofte, maar een harde realiteit. 45 uur in drie dagen heeft hetzelfde effect als het creëren van een te lange sauna sessie gevuld met emoties en de normaal zo gereserveerde Londenaren zijn de meest intieme angsten en emoties openhartig aan het delen met anderen in de zaal.

Jerry weet, zonder te bagatelliseren, bepaalde heftige gebeurtenissen in bepaalde levens, sommige zelfs zo heftig al het verliezen van een kind, te kunnen benoemen en achter te kunnen laten om vervolgens het leven vol te kunnen gaan leven in plaats van dat het gehuld is in schuld of spijt.

Het probleem is dat je verhalen creëert om hetgeen je overkomt. Je vader verlaat je en je besluit op dat moment dat je ongeliefd bent. Je baas ontslaat je en je besluit dat je niet vertrouwd kan worden. Als je het weet is het te belachelijk voor woorden. Dan zoek je naar manieren om te bewijzen dat je wel degelijk een goed mens bent. Je speelt de 'arme ik' totdat je inziet dat gebeurtenissen slechts dat zijn, gebeurtenissen. Dingen die gebeuren. Er is geen enkele waarheid.

Een ander probleem is dat we allemaal dolgraag gelijk willen hebben en daarom graag anderen in het ongelijk willen zien. Hij moedigt ons aan om na te denken over een willekeurige situatie waar we vaak over klagen. De moeder die zich altijd ergens mee bemoeid of de baas die ons niet met rust kan laten. Wordt je daar dan misschien toch op de een of andere manier door bevredigd?

'Je geniet zo ontzettend van je gelijk hebben, niet? Ooh wat geniet je ervan! Jerry praat luidkeels naar de verschrikkelijke mensen die we zijn. 'Je vader verliet je, je moeder begrijpt je niet. Dit zijn allemaal verhalen die je jezelf verteld! En in de gevallen dat je misschien gelijk hebt, wat dan nog!?' Jerry verteld ons in harde, klare taal hier van af te stappen. Als je een probleem hebt, los het op. Als het niet lukt, accepteer het. Laat het zijn en ga verder.

Het is niets nieuws. We hebben dit soort dingen vaker gehoord in ons leven, alleen het is de intense situatie waarin we ons begeven en de complete afwezigheid van afleidingen dat we gedwongen zijn hiermee geconfronteerd te worden.

Het is mijn meest nivellerende ervaring ooit. We zijn een compleet verschillend gezelschap van leeftijden en rassen, mannen en vrouwen, maar we hebben allemaal iets dat ons tegenhoud. De vrouw die in jaren niet met haar moeder sprak vanwege een geschil, de man die is verlamd door zijn angst voor vergissingen, het stelletje dat zich bijna naar een echtscheiding ruziet wegens het niet vervangen van een toiletrol. Je beseft je snel dat niemand zo georganiseerd, direct en helder is als wij denken dat ze zijn. Een geruststellende ervaring.

Voordat de pauze begint worden we aangemoedigd om mensen te bellen waar we van houden, maar waar we nog een geschil mee hebben. Waar we niet 'compleet' mee zijn.

'WAAR WACHT JE OP?' Schreeuwt Jerry na elke pauze wanneer hij mensen hoort bekennen dat ze dat nog niet hebben gedaan. 'Creëer die doorbraak!' Tijdens het weekend zijn er meer en meer mensen die telefoontjes plegen en mensen zien er zichtbaar lichter uit. Dingen die voor ons onzichtbaar waren worden zichtbaar en we lachen gezamenlijk om alle problemen die we een aantal dagen geleden leken te hebben.

Na Landmark ervaar ik veranderingen. Zorgen over werk en relationele drama's zijn beter te overzien. Ik ben toleranter tegen mijn moeder. De Pavloviaanse reactie om om ieder klein dingetje geïrriteerd te worden is verdwenen. Ik bel mijn vader en, alhoewel ik het niet tegen hem zeg, realiseer me dat ik bijna 3 decennia pijn, boosheid en gevoelens van verraad wegens het verlaten van mijn moeder kan laten varen. Het gaat niet meer om mij, het is gewoon gebeurd en nu hebben we een keuze om door te gaan of niet.

Er zijn vervolg sessies om ons te helpen met de ideeën die we hebben gecreëerd in het Landmark Forum toe te passen. De leraren zijn enthousiast en inspirerend, en ik hoor mijzelf denken ' had ik dit maar eerder had gedaan' in plaats van jaren te verspillen aan een combinatie van zelf-medelijden en afkeuring.

'Kent iemand Boris Johnson?' Vraagt Rachel, onze vervolgsessie seminar-leidster. "Stel je voor hoe Londen eruit zou kunnen zien als de burgemeester Landmark had gedaan.'

'Hij zou hier toch niet komen?' Zegt een student ergens in de 30 en corrigeert zichzelf daarna direct; 'Hij zou niet komen als we allemaal besluiten dat het belachelijk zou zijn als hij dat wel zou doen. Maar waarom zou hij niet kunnen komen?'

En dat is wat mij het meeste is bijgebleven van Landmark. De 'Waarom Niet' instelling. Waarom kan ik geen betere baan krijgen, een betere partner of huis? Waarom kan ik de wereld niet veranderen? Er zijn mensen die dat juist wel doen.

En ik heb een vaag vermoeden dat een aantal die dat doen, deze cursus hebben gedaan.